Bütün yazı kendisini odasına kapatarak geçirmişti. Ara sıra gündelik ihtiyaçlarını karşılamak için odasının kapısını açıyor daha sonra geri dönüyordu. Babası ve annesi onu odadan çıkarmaya çalışsa da nafileydi. Arada sırada evlerine misafir geliyordu misafirlere görünüp tekrar odasına dönüyordu. Aslında sebebini kimse bilmiyordu ama o kendi içinde tutuyordu sebebini. Bir gün annesi hüzünlü bir ses tonuyla “gelebilir miyim? “ dedi. Annesi kızının halini hiç beğenmediği sordu:
-“ Ne oldu kızım sana böyle? Ben eski neşe dolu kızımı istiyorum”
Annesini üzmemek için hafif bir gülümseme kondurdu suratına sonra bu dünyada en çok güvendiği kişiye sarılıp ağlamaya başladı.
-“ Arkadaşım… Annecim. Birkaç ay önce kaybettim onu sınıf arkadaşımdı ama çok sevdiğim iyi bir arkadaştı bana.”
-“ Bilseydim senin için yapabileceğim bir şey olmasa da sana destek olurdum” dedi.
Kız hafif tebessüm etti ve uyumak istediğini söyledi.
Hatırladığı kadarıyla o gün cenazede bir beyefendi ile karşılaşmıştı. Arkadaşının kardeşi olmadığı kesindi. Çünkü tek çocuktu. Bu beyefendi kendini paralarcasına yağmurun altında hüngür hüngür ağlıyordu. Bu beyefendinin kim olduğunu çok düşündü.
Sonra bir gün mesaj kutusuna bir mesaj geldi. “ Sizi tanıyor muyum?” Kız çok şaşırmıştı mesajdaki kişi o gün cenazedeki gizemli kişiydi. “Ben sizi tanıyorum” diye karşılık verdi kız. Hem adam hem de kız çok şaşkınlardı. Kız durumu hemen anlattı. Adam da aslında vefat eden arkadaşının çocukluk arkadaşı olduğunu söyledi. Bu tanışmanın ardından adam bir şeyler hissetmişti kıza iletişimi koparmamak için bir sorun olursa mesaj atabileceğini söyledi. Kız da seve seve kabul etti bu teklifi. Güzel bir arkadaşlıkları vardı. Acılarını birlikte unutmuşlardı. Bazen küçük tatlı tartışmalar yaşanıyordu aralarında. Sonra hemen kaldıkları yerden devam ediyorlardı. Gel zaman git zaman en başlarda birbirlerinden hoşlanan bu ikili çok iyi iki sırdaş, arkadaş olmuşlardı içten içe birbirlerini seviyor ama kaybetmemek için dile getirmiyorlardı. Çok sevdikleri arkadaşlarını kaybettikleri için eğer ki çok seversem ve bilirse gide diye düşünüyorlardı. Neredeyse her gün birliktelerdi, ara sıra kaybettiklerini arkadaşlarını anıyor ve gülümsüyorlardı artık acı vermiyordu onlara bu durum. Sonra bir gün mesaj kutusuna bir mesaj geldi kızın.
-“Ben senden çok hoşlanıyorum, seni kaybetmemek için sana söyleyemedim ama artık içimde büyüyen bu aşkı görmeni istiyorum.”
Kızın verdiği cevapla biraz daha rahatlamıştı adam.
-“Ben de aynı şeyleri hissediyorum ama uygun olmayacağını düşünerek hislerimi senden gizledim.”
O günden sonra bu arkadaşlık muhteşem bir aşka dönüşmüştü. Birlikte tattıkları acıları birlikte unuttular. Her sevinci paylaşıp çoğalttılar, her hüznü paylaşıp azalttılar. O zamana kadar ayrı geçirilen her anın acısını çıkarttılar, her geçen güne yeni bir anı eklediler. Sevgileri zamanı ve acıları yendi. Sonsuza dek mutlu yaşadılar.
Diğer masallarımız için masallar kategorimizi ziyaret ediniz…
